باز باران، با ترانه ميخورد بر بام خانه.
خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل ديوانه ات کو؟
روزهاي کودکي کو؟ فصل خوب سادگي کو؟
يادت آيد روز باران؟ گردش يک روز ديرين؟
پس چه شد ديگر، کجا رفت؟ خاطرات خوب و رنگين.
در پس آن کوي بن بست… در دل تو، آرزو هاست.
کودک خوشحال ديروز، غرق در غمهاي امروز.
ياد باران رفته از ياد، آرزوها رفته بر باد.
باز باران، باز باران
ميخورد بر بام خانه
بي ترانه بي بهانه
شايدم، گم کرده خانه